เล่าเรื่องเกม เรื่อง บ้านหลังเก่า และ เครื่องแฟมิคอม และ แม่ผม
บ้านหลังเก่า และ เครื่องแฟมิคอม และ แม่ผม
วันนี้ผมจะเข้ากรุงเทพๆ หลังจากไม่ได้เข้ามาหลายปีแล้ว
ที่อยู่ กรุงเทพๆ ที่บ้านพ่อกับแม่ และ พ่อแม่ได้เสียแล้ว และหลังจากนั้น
ผมก็ได้ไปทำงานทีต่างจังหวัด และได้เจอแฟน และได้อยู่กินกันจนมีลูก
อยู่ต่างจังหวัดได้สิบปีกว่า ไม่ได้เข้ากรุงเทพๆ เลย
เพราะการเข้ามากรุงเทพๆ เพื่อไปงานศพพี่ชาย
และหลังจากอยู่ที่งานศพวันสุดท้าย
ผมก็ชวนแฟนกับลูกไปบ้านหลังเก่า ที่พ่อกับแม่ผมอยู่
ทางเข้าซอย แคบๆ ผมยังจำได้ ว่าเมื่อก่อนมีร้านค้าอะไรบ้าง
แต่กาลเวลาได้เปลี่ยนไป บ้านที่เคยเป็นร้าน วิดิโอ ที่ผมเคยไปเช่าประจำ
ก็เปลี่ยนไปเป็นร้านอื่นแล้ว ร้านต่างๆ ก็เปลี่ยนไป มีบางร้านก็ยังอยู่
แต่คนในร้าน มองเข้าไป ป้าคนที่เคยไปเข้าร้านนี้ประจำ ก็ไม่อยู่
ก็น่าจะเสียชีวิตไปแล้ว เหลือแต่ลูกๆ หลานๆ แทน
ทุ่งหญ้าที่เคยมีก็กลายเป็นตึกแถว คนอยู่เยอะเลย
แล้วก็ถึงทางเลี้ยวซ้าย ก่อนจะถึงบ้านเก่า ผมยังจำได้ดี ทางแคบๆ
และก็ถึงบ้านเก่า ที่พ่อกับแม่ผมอยู่ และผมก็มาประจำวัน อาทิตย์
เพราะผมต้องไปทำงานที่บ้านพี่ชาย ที่อยู่ไม่ไกลจากบ้านพ่อแม่
และค้างอยู่กับพี่ชาย พอถึงเลิกงานตอนวันเสาร์ ผมจะเก็บของ
แล้วไปบ้านพ่อกับแม่ คืนวันเสาร์ และอยู่ที่บ้านพ่อกับแม่
จนเช้าวันจันทร์ ค่อยไปทำงานที่บ้านพี่ชาย
และตอนนั้นผมจะติดเกม แฟมิคอม ทุกวันหลังเลิกงานจะเล่นเกม แฟมิคอม
ทุกวัน พอไปบ้านพ่อแม่ ก็ขนเกมไปด้วย ขนไปขนกลับ แบบนี้ประจำ
และผมก็จะนั่งเล่นเกมที่บ้านพ่อแม่ ตรงห้องที่แม่นอนอยู่
แม่ผมนอนอยู่กลางบ้าน ข้างล่าง เพราะแม่ผมไม่ค่อยสบาย
เดินไม่ค่อยไหว เลยนอนอยู่ห้องกลางบ้าน ผมก็จะเอาเกมมาเล่นตรงห้องนี้ทุกครั้ง
เล่นเกม แฟมิคอม แม่ก็ดูผมเล่น ตอนนั้นช่างมีความสุขกับเกม และ ได้อยู่กับ พ่อแม่
จนแม่เสีย ไปผมเสียใจมาก นั่งเล่นเกม แฟมิคอม อยู่คนเดียวตรงห้องที่แม่ผมนอนอยู่
มันเศร้ามากๆ เลย และหลังจากนั้น พ่อก็ได้ไปอยู่กับพี่ชาย และได้ขายบ้านนี้ไป
ผมก็ทำงานกับพี่ชายได้สักพัก ผมก็ได้ไปทำงานต่างจังหวัด
ผมจอดรถมองดูบ้านหลังเก่า ผมเห็นคนที่ซื้อบ้านหลังนี้ ผมมองเข้าไปตรงห้องกลางบ้าน
ที่ผมนั่งเล่นเกม แฟมิคอม และแม่ผมนอนอยู่ตรงนั้น
ผมน้ำตาไหล ร้องให้ คิดถึงแม่มากๆ อยากเข้าไปที่่ห้องกลางบ้าน
แล้วนั่งเล่นเกม แฟมิคอม และมีแม่คอยดูผมเล่นเกมอยู่่
แฟนผมกับลูกผมก็เศร้าตามไปด้วย
ความทรงจำดีๆ ที่ผมเล่นเกม แฟมิคอม และ มีแม่คอยดูผมเล่นเกม คิดแล้วทั้งเศร้า และ สุข
วันนี้ผมจะเข้ากรุงเทพๆ หลังจากไม่ได้เข้ามาหลายปีแล้ว
ที่อยู่ กรุงเทพๆ ที่บ้านพ่อกับแม่ และ พ่อแม่ได้เสียแล้ว และหลังจากนั้น
ผมก็ได้ไปทำงานทีต่างจังหวัด และได้เจอแฟน และได้อยู่กินกันจนมีลูก
อยู่ต่างจังหวัดได้สิบปีกว่า ไม่ได้เข้ากรุงเทพๆ เลย
เพราะการเข้ามากรุงเทพๆ เพื่อไปงานศพพี่ชาย
และหลังจากอยู่ที่งานศพวันสุดท้าย
ผมก็ชวนแฟนกับลูกไปบ้านหลังเก่า ที่พ่อกับแม่ผมอยู่
ทางเข้าซอย แคบๆ ผมยังจำได้ ว่าเมื่อก่อนมีร้านค้าอะไรบ้าง
แต่กาลเวลาได้เปลี่ยนไป บ้านที่เคยเป็นร้าน วิดิโอ ที่ผมเคยไปเช่าประจำ
ก็เปลี่ยนไปเป็นร้านอื่นแล้ว ร้านต่างๆ ก็เปลี่ยนไป มีบางร้านก็ยังอยู่
แต่คนในร้าน มองเข้าไป ป้าคนที่เคยไปเข้าร้านนี้ประจำ ก็ไม่อยู่
ก็น่าจะเสียชีวิตไปแล้ว เหลือแต่ลูกๆ หลานๆ แทน
ทุ่งหญ้าที่เคยมีก็กลายเป็นตึกแถว คนอยู่เยอะเลย
แล้วก็ถึงทางเลี้ยวซ้าย ก่อนจะถึงบ้านเก่า ผมยังจำได้ดี ทางแคบๆ
และก็ถึงบ้านเก่า ที่พ่อกับแม่ผมอยู่ และผมก็มาประจำวัน อาทิตย์
เพราะผมต้องไปทำงานที่บ้านพี่ชาย ที่อยู่ไม่ไกลจากบ้านพ่อแม่
และค้างอยู่กับพี่ชาย พอถึงเลิกงานตอนวันเสาร์ ผมจะเก็บของ
แล้วไปบ้านพ่อกับแม่ คืนวันเสาร์ และอยู่ที่บ้านพ่อกับแม่
จนเช้าวันจันทร์ ค่อยไปทำงานที่บ้านพี่ชาย
และตอนนั้นผมจะติดเกม แฟมิคอม ทุกวันหลังเลิกงานจะเล่นเกม แฟมิคอม
ทุกวัน พอไปบ้านพ่อแม่ ก็ขนเกมไปด้วย ขนไปขนกลับ แบบนี้ประจำ
และผมก็จะนั่งเล่นเกมที่บ้านพ่อแม่ ตรงห้องที่แม่นอนอยู่
แม่ผมนอนอยู่กลางบ้าน ข้างล่าง เพราะแม่ผมไม่ค่อยสบาย
เดินไม่ค่อยไหว เลยนอนอยู่ห้องกลางบ้าน ผมก็จะเอาเกมมาเล่นตรงห้องนี้ทุกครั้ง
เล่นเกม แฟมิคอม แม่ก็ดูผมเล่น ตอนนั้นช่างมีความสุขกับเกม และ ได้อยู่กับ พ่อแม่
จนแม่เสีย ไปผมเสียใจมาก นั่งเล่นเกม แฟมิคอม อยู่คนเดียวตรงห้องที่แม่ผมนอนอยู่
มันเศร้ามากๆ เลย และหลังจากนั้น พ่อก็ได้ไปอยู่กับพี่ชาย และได้ขายบ้านนี้ไป
ผมก็ทำงานกับพี่ชายได้สักพัก ผมก็ได้ไปทำงานต่างจังหวัด
ผมจอดรถมองดูบ้านหลังเก่า ผมเห็นคนที่ซื้อบ้านหลังนี้ ผมมองเข้าไปตรงห้องกลางบ้าน
ที่ผมนั่งเล่นเกม แฟมิคอม และแม่ผมนอนอยู่ตรงนั้น
ผมน้ำตาไหล ร้องให้ คิดถึงแม่มากๆ อยากเข้าไปที่่ห้องกลางบ้าน
แล้วนั่งเล่นเกม แฟมิคอม และมีแม่คอยดูผมเล่นเกมอยู่่
แฟนผมกับลูกผมก็เศร้าตามไปด้วย
ความทรงจำดีๆ ที่ผมเล่นเกม แฟมิคอม และ มีแม่คอยดูผมเล่นเกม คิดแล้วทั้งเศร้า และ สุข
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น