เล่าเรื่องเกม เรื่อง น้องชายคนเดิม ทีกลับมา เล่นเกม แฟมิคอม กับผม
น้องชายคนเดิม ทีกลับมา เล่นเกม แฟมิคอม กับผม
เช้าวันหยุด ผมตื่นมา อากาศสดชื่น มองไปที่เตียงแฟนผมยังหลับอยู่
ผมเดินเข้าห้องน้ำมาล้างหน้าล้างตา และเดินไปดูห้องลูกๆ ยัง่คงหลับกันอยู่
ผมเป็นคนตื่นก่อนใครในบ้านทุกคน ผมลงไปข้างล่าง เดินหาไรกินที่ตู้เย็น
และผมก็เดินไปห้องของน้องชายผม เปิดประตู้เข้าไป เห็นน้องชาย
กำลังเล่นเกม แฟมิคอม อยู่ น้องผมก็ตื่นเช้าเหมือนกัน ผมไปนั่งข้างๆ น้องชาย
หยิบจอยสอง มาถือ น้องเห็นผม ก็รีบเปลี่ยนตลับเกม คอนทร้า
ถ้าน้องเห็นผมหยิบจอย เมื่อไหร่ เขาจะรีบเปลียนเกมที่เล่นกันได้สองคนทันที
เกมแรกที่หยิบก็จะเป็น คอนทร้า 1 และ เกมต่อมาก็ คอนทร้า 2
และก็เกมอื่นๆ ที่เล่นกันได้ 2 คน ผมก็นั่งเล่นกับน้องทันที
และคิดถึงสมัยที่ผมกับน้องชาย ยังเด็กๆ อยู่ ชอบมาเล่นเกมกันประจำ
ไม่ว่าเกมอะไรก็จะเล่นกันทุกครั้ง ช่วยกันเล่น จนจบทุกเกม
และเกมที่เล่นกันได้สองคน ก็จะช่วยกัน เป็นพี่น้องที่เล่นเข้าขากันมากๆ
และพอหมดยุค เครื่องแฟมิคอม เครื่องเกมอื่นๆ ผมก็ไม่ได้เล่นเกมกับน้อง
เพราะต้องเรียนหนัก น้องกับผมก็เลยไม่ค่อยได้เล่นเกมกัน
และพอโต ก็เริ่มติดเพื่อน ติดหญิง ผมกับน้องเลยไม่ค่อยสนิดกัน
ห่างๆ กันไป และน้องผมก็เริ่มติดเพื่อนมาก
จนชอบขับมอไซต์ซิ่งกับเพื่อนๆ และ เรื่องเศร้าก็เกิดขึ้น
น้องชายผม ขับรถไปชนกับอีกคัน หัวกระแทก อาการแย่
ผมและครอบครับรีบไปโรงพยาบาล หม้อบอกอาการแย่
ต้องผ่าสมอง หม้อบอกว่า ถ้าน้องผมรอด ก็อาจเป็นอัมพาท
ความจำเสื่อม และน้องผมก็รอด นอนพักพื่นเป็นเดือน
พอน้องผมเริ่มรู้สึกตัว ก็เป็นไปตามที่หมอบอก
น้องผมเป็นอัมพาทไปครึ่งหนึ่ง ขากับแขนซ้ายขยับไม่ได้
และก็จำใครไม่ได้ พูดก็ไม่ได้ แต่หมอบอกว่า ค่อยๆ ให้อาการดีขึ้น
แล้วก็ คอยให้น้องผม ทำกายภาพบําบัด และน้องผมก็เริ่มจะดีขึ้น
แขนขาเริ่มมีแรง ทำกายภาพบําบัด ไปเรื่อย ก็จะเดินได้ แขนก็จะใช้งานได้
ถึงจะไม่ดีเท่าเดิม แต่ก็ยังดีกว่าแขนขาเสียไป แต่ที่ผมเศร้าใจมากๆ
น้องผมจำใครไม่ได้เลย พูดก็ อ้ำๆ อึ้งๆ ไม่ชัด จำใครไม่ได้ ผมเสียใจมาก
ที่น้องจำผมไม่ได้ เหมือนกับน้องผม ไปเป็นเด็ก ไม่ใช่น้องคนเดิม
เหมือนกับว่า ร่างกายน้องชายผมคนนี้ ไม่ใช่น้องชายคนเดิม ความจำเหลือศูนย์
และผมก็รับน้องมาอยู่ด้วยที่บ้าน ผมกับแฟนก็คอยดูแลน้องชายผม
และตอนที่ผมไปเก็บของที่ห้องน้องชาย ผมก็เจอเครื่อง แฟมิคอม เครื่องเดิม
ที่ผมกับน้องชอบเล่นกัน ผมเลยหยิบมาที่บ้าน และ ก็ต่อเครื่อง แฟมิคอม เล่น
น้องผมเห็น ก็เดินมานั่งดู ผมเลยหยิบจอยให้น้องชาย และเปิดเกม คอนทร้า
เกมโปรดที่ผมกับน้องชายชอบเล่นกัน และพอเริ่มเล่น ผมก็ตกใจทันที
น้องผมยังจำวิธีเล่นได้ เล่นได้เข้าขากับผม ผมดีใจมาก
ถึงน้องชายผมจะจำใครไม่ได้ แต่ จิตใต้สำนึก ก็ยังมีอยู่
ผมก็นั่งเล่นกับน้องผมจนจนเกม น้องผมชอบ ยิ้มใหญ่เลย
และก็เปลี่ยนเกมเล่นไปเรื่อยๆ น้องผมก็ยังเล่นได้เก่งเหมือนเดิม
ผมน้ำตาไหล เหมือนกลับไปตอนสมัยเด็กที่เล่นเกมกับน้องผมชายผม
และน้องผมก็ ชอบเล่นเกม มาจนทุกวันนี้ ผมดีใจสุดๆ นึกว่าจะเสียน้องชายไปแล้ว
เช้าวันหยุด ผมตื่นมา อากาศสดชื่น มองไปที่เตียงแฟนผมยังหลับอยู่
ผมเดินเข้าห้องน้ำมาล้างหน้าล้างตา และเดินไปดูห้องลูกๆ ยัง่คงหลับกันอยู่
ผมเป็นคนตื่นก่อนใครในบ้านทุกคน ผมลงไปข้างล่าง เดินหาไรกินที่ตู้เย็น
และผมก็เดินไปห้องของน้องชายผม เปิดประตู้เข้าไป เห็นน้องชาย
กำลังเล่นเกม แฟมิคอม อยู่ น้องผมก็ตื่นเช้าเหมือนกัน ผมไปนั่งข้างๆ น้องชาย
หยิบจอยสอง มาถือ น้องเห็นผม ก็รีบเปลี่ยนตลับเกม คอนทร้า
ถ้าน้องเห็นผมหยิบจอย เมื่อไหร่ เขาจะรีบเปลียนเกมที่เล่นกันได้สองคนทันที
เกมแรกที่หยิบก็จะเป็น คอนทร้า 1 และ เกมต่อมาก็ คอนทร้า 2
และก็เกมอื่นๆ ที่เล่นกันได้ 2 คน ผมก็นั่งเล่นกับน้องทันที
และคิดถึงสมัยที่ผมกับน้องชาย ยังเด็กๆ อยู่ ชอบมาเล่นเกมกันประจำ
ไม่ว่าเกมอะไรก็จะเล่นกันทุกครั้ง ช่วยกันเล่น จนจบทุกเกม
และเกมที่เล่นกันได้สองคน ก็จะช่วยกัน เป็นพี่น้องที่เล่นเข้าขากันมากๆ
และพอหมดยุค เครื่องแฟมิคอม เครื่องเกมอื่นๆ ผมก็ไม่ได้เล่นเกมกับน้อง
เพราะต้องเรียนหนัก น้องกับผมก็เลยไม่ค่อยได้เล่นเกมกัน
และพอโต ก็เริ่มติดเพื่อน ติดหญิง ผมกับน้องเลยไม่ค่อยสนิดกัน
ห่างๆ กันไป และน้องผมก็เริ่มติดเพื่อนมาก
จนชอบขับมอไซต์ซิ่งกับเพื่อนๆ และ เรื่องเศร้าก็เกิดขึ้น
น้องชายผม ขับรถไปชนกับอีกคัน หัวกระแทก อาการแย่
ผมและครอบครับรีบไปโรงพยาบาล หม้อบอกอาการแย่
ต้องผ่าสมอง หม้อบอกว่า ถ้าน้องผมรอด ก็อาจเป็นอัมพาท
ความจำเสื่อม และน้องผมก็รอด นอนพักพื่นเป็นเดือน
พอน้องผมเริ่มรู้สึกตัว ก็เป็นไปตามที่หมอบอก
น้องผมเป็นอัมพาทไปครึ่งหนึ่ง ขากับแขนซ้ายขยับไม่ได้
และก็จำใครไม่ได้ พูดก็ไม่ได้ แต่หมอบอกว่า ค่อยๆ ให้อาการดีขึ้น
แล้วก็ คอยให้น้องผม ทำกายภาพบําบัด และน้องผมก็เริ่มจะดีขึ้น
แขนขาเริ่มมีแรง ทำกายภาพบําบัด ไปเรื่อย ก็จะเดินได้ แขนก็จะใช้งานได้
ถึงจะไม่ดีเท่าเดิม แต่ก็ยังดีกว่าแขนขาเสียไป แต่ที่ผมเศร้าใจมากๆ
น้องผมจำใครไม่ได้เลย พูดก็ อ้ำๆ อึ้งๆ ไม่ชัด จำใครไม่ได้ ผมเสียใจมาก
ที่น้องจำผมไม่ได้ เหมือนกับน้องผม ไปเป็นเด็ก ไม่ใช่น้องคนเดิม
เหมือนกับว่า ร่างกายน้องชายผมคนนี้ ไม่ใช่น้องชายคนเดิม ความจำเหลือศูนย์
และผมก็รับน้องมาอยู่ด้วยที่บ้าน ผมกับแฟนก็คอยดูแลน้องชายผม
และตอนที่ผมไปเก็บของที่ห้องน้องชาย ผมก็เจอเครื่อง แฟมิคอม เครื่องเดิม
ที่ผมกับน้องชอบเล่นกัน ผมเลยหยิบมาที่บ้าน และ ก็ต่อเครื่อง แฟมิคอม เล่น
น้องผมเห็น ก็เดินมานั่งดู ผมเลยหยิบจอยให้น้องชาย และเปิดเกม คอนทร้า
เกมโปรดที่ผมกับน้องชายชอบเล่นกัน และพอเริ่มเล่น ผมก็ตกใจทันที
น้องผมยังจำวิธีเล่นได้ เล่นได้เข้าขากับผม ผมดีใจมาก
ถึงน้องชายผมจะจำใครไม่ได้ แต่ จิตใต้สำนึก ก็ยังมีอยู่
ผมก็นั่งเล่นกับน้องผมจนจนเกม น้องผมชอบ ยิ้มใหญ่เลย
และก็เปลี่ยนเกมเล่นไปเรื่อยๆ น้องผมก็ยังเล่นได้เก่งเหมือนเดิม
ผมน้ำตาไหล เหมือนกลับไปตอนสมัยเด็กที่เล่นเกมกับน้องผมชายผม
และน้องผมก็ ชอบเล่นเกม มาจนทุกวันนี้ ผมดีใจสุดๆ นึกว่าจะเสียน้องชายไปแล้ว
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น