เล่าเรื่องเกม เรื่อง ผมลูกคนรวย กับเครื่อง แฟมิคอม

ผมได้อ่านเรื่องจากเพื่อนๆ ที่เล่าให้ฟัง
ทำให้ผมรู้สึกว่าสมัยเด็กที่เล่นเกม แฟมิคอม
ได้ขาดสีสัน ไม่มีอะไรที่ระลึกเกียวกับเกม แฟมิคอม เลยสักนิด
เพราะผมเป็นลูกคนรวย เกิดมากับกองเงินกองทอง
ไม่เคยรู้จักความจนเลย และพวกเกม ผมได้มาอย่างง่ายๆ
พ่อแม่พาไปซื้อตลอด อยากได้เครื่องไหน ซื้อได้ทันที
ก่อนจะเล่นเครื่องแฟมิคอม พ่อผมขนเครื่องเกมจากนอก
มาให้ผมเล่น พวกเกมกด มีทุกเกม เครื่อง อาตาริ ทุกรุ่น
มีหมด และรุ่นอื่นๆอีก ก่อนจะมาถึงเครื่อง แฟมิคอม
พ่อซื้อจากญี่ปุ่นให้เลย ตลับเกมก็แท้หมด ผมไม่เคยเล่น
ตลับก๊อปเลย และทั้งๆ ที่เพื่อนๆ เล่นแต่ตลับก๊อป
เล่นเบื่อแล้วไปแลก ผมยังไม่เคยเอาตลับไปแลกเลย
อ่านแล้วเห็นใจเพื่อนๆ มาก และผมก็ไม่เคยรู้เลยว่า
เพื่อนๆ หลายคนสมัยเด็ก ไม่มีเงินที่จะซื้อเครื่องแฟมิคอม
ต้องไปแอบดูเขาเล่น ปืนต้นไม้ดูเขาเล่น ยืนดูตามร้านเช่า
และไปขอเพื่อนเล่น และบางคนดีหน่อย พ่อแม่ ซื้อให้
และทั้งๆ ที่พ่อแม่เพื่อนๆ ไม่มีเงิน ยังสงสารซื้อให้ลูก
ไปหยิบยืมเพื่อน เพื่อที่จะซื้อเครื่องแฟมิคอมให้ลูก
และบางคนก็ยังต้องขโมยเครื่องฟามิคอม อ่านแล้วผมโชคดีมากๆ
ผมก็จะมีเพื่อนๆ มาเล่นเกมกันเยอะ เพราะผมมีเกมเยอะที่สุด
และเพื่อนบางคนที่ผมไม่ชอบหน้า และจน ผมไม่ให้เข้ามาเล่นกับผม
เขาคงโกรธผมมากเลย โตขึ้นก็คิดไม่น่าทำแบบนี้เลย
และเพื่อนๆ ที่มาเล่นเกมบ้านผม ไม่ค่อยจริงใจกับผมหรอก
แค่อยากมาเล่นเกมเท่านั้น ผมไม่มีเพื่อนสนิทเลย
เพื่อนๆ ยังมีเพื่อนสนิทกัน ความจนทำให้เจอเพื่อนดีๆ
และเพื่อนบางคนยังเจอเหตุการ เกี่ยวกับเครื่องแฟมิคอม
ทั้งเครื่องฟามิคอมผีสิง และ เครื่องฟามิคอมของน้องก้อย
รวมทั้งแฟมิคอมของลูกชายที่จากไป อ่านแล้วน้ำตาไหลทันที
ผมไม่เคยมีเหตุการอะไรเกี่ยวกับเครื่องแฟมิคอมเลยสักนิด
เครื่องแฟมิคอม ผมก็ชอบสุดในจำนวนเกมตลับ
เหมือนเพื่อนๆ ทีชอบกัน แต่ก็ได้แต่ชอบอยู่คนเดียว
เพราะผมเป็นลูกคนเดียว มีตลับล้นบ้านทุกเกม เพื่อนๆ
มีกันแค่เกมโปรดในดวงใจแค่นั้น ผมมีตลับเยอะ
จนไม่รู้ว่าเกมไหนเป็นเกมโปรดเลยสักนิด