เล่าเรื่องเกม เรื่อง วันวาเลนไทน์ กับ เกมแฟมิคอม
ถึง วันวาเลนไทน์ ทุกทีผมต้องคิดถึงแฟนเก่าสมัยยังเด็กทุกที
สมัยเด็ก ผมก็เป็นคนติดเกมมากๆ เล่นเกมเยอะ
และแฟมิคอม
ก็เป็นเครื่องเกมโปรดของผม มีแต่เกมมันๆ ดีๆทั้งนั้นสมัยนั้น
และก็มีครอบครัวหนึ่งย้ายมาใหม่ข้างบ้านผม
มีลูกสาวน่ารักมาก
ชื่ออะไรผมไม่ขอบอกนะ เอาเป็นชื่อสมมุติ ว่า น้องก้อย ล่ะกัน
ผมอ่านเรื่อง แฟมิคอมของน้องก้อย
ในกลุ่มเกมกลุ่มหนึ่ง แล้วชอบชื่อนี้จัง เลขขอใช้ชื่อสมมุติ นี้ล่ะกัน
เข้าเรื่องกันต่อ บ้านผมกับครอบครัวน้องก้อย ก้ได้สนิทกัน ผมก็ได้ชวนน้องก้อย
มาเล่นเกมที่บ้านผม
ที่ห้องรับแขกในบ้านผม ผมจำได้เลย
วันนั้นเป็น วันวาเลนไทน์ ผมแอบไปซื้อดอกกุหลาบ มาให้น้องก้อย
และวันนั้นน้องก้อยก็เล่นเกมกับผม น้องก้อยชอบเล่นเกมมาก
บอกไม่เคยเล่นเลย ยังบอกว่า สนุกจัง
ขอมาเล่นทุกวัน
ผมก็บอกว่าได้เลย มาเล่นได้ทุกวัน เกมโปรกของน้องก้อย
ก็ มาริโอ้ นั้นล่ะ ผมว่า ใครเพิ่งได้เคยเล่นเกมแฟมิคอม
ทุกคนต้องชอบ มาริโอ้ เป็นเกมแรกๆ แน่เลย
น้องก้อย ก็เล่นเกมเพลินเลยวันนั้น ผมรอจังหวะ
จะให้กุหลาบกับน้องก้อย
ผมรอให้พ่อแม่ออกไปซื้อข้างนอกก่อน
ผมจะให้กุหลาบกับน้องก้อย ผมไม่กล้าให้ตอนพ่อแม่อยู่ ผมอายพ่อแม่
ก็เด็กๆ
ก็ขี้อายแบบนี้ล่ะ และถ้าเห็นผมให้กุหลาบกับน้องก้อย
พ่อแม่ต้องล้อผมแน่เลย คิดแบบนั้น อายจริงๆ
และพ่อแม่ก็ได้ออกไปข้างนอก
ผมมีใจ
รีบไปเอากุหลาบที่ผมแอบไว้ในห้อง พอหยิบมา ผมเห็นน้องก้อย
กำลังเล่นเกมเพลิน ผมเลยไปนั่งใกล้ๆ
เอาดอกกุหลาบให้
น้องก้อย เห็น ทำตาโต หน้าแดงเลย แรกๆ ไม่ยอมเอา
ผมเลยให้ไปที่มือน้องก้อย น้องก้อยก็รับไว้
นั่งนิ่งไม่พูดไรเลย
แต่หน้าแดงเลย แล้วก็นั่งเล่นเกมต่อ ผมดีใจที่น้องก้อยรับดอกกุหลาบ
ที่ผมเตรียมไว้ให้
และผมกับน้องก้อยก็เล่นเกมกันจนเพลิน
พ่อแม่กลับมาเมื่อไหร่ไม่รู้ มาเห็นดอกกุหลาบที่น้องก้อยวางไว้ข้างๆ
ตัว
ยังถามน้องก้อยเลยว่า ไปเอาดอกกุหลาบมาจากไหน น้องก้อยยิ้มไม่กล้าบอกพ่อแม่ผม
แถมหน้าแดงอีก
พ่อแม่ผมก็เลยรู้ทันทีว่าใครให้ มองผม ผมก็ทำหน้าเฉย
แกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องอะไร หลังจากนั้นผมก็เล่นเกมกับน้องก้อยกันต่อ
และหลังจากนั้น ต่างคนต่างโตขึ้น ต้องเรียนหนังสือหนัง ผมกับน้องก้อย
เลยไม่ค่อยได้เล่นเกมกัน ต่างคนต่างเรียน
และพอขึ้นมหาลัย
ต้องไปเรียน อยู่หอ ต่างคนก็ต่างไปอยู่หอ ห่างกัน ไม่ค่อยได้ติดต่อกัน
ที่เมื่อก่อนเคยเป็นเพื่อนเล่นเกมกัน
แต่ไม่ใช่แฟนกัน ความเป็นเพื่อนมันมากกว่า
พอห่างกัน ผมก็เริ่มมีแฟนที่มหาลัย ไม่ได้ติดต่อกับน้องก้อยอีกเลย
ต่างคนก็ต่างมีแฟน
แต่ก็ยังเป็นเพื่อนกัน และหลังๆ บ้านน้องก้อยได้ย้ายบ้านไป
หลังจากนั้นก็ไม่เจอกันอีกเลย จนตอนนี้ผมมีครอบครัวแล้ว
มีลูกอีกสามคน
แต่พอถึง วันวาเลนไทน์ ทีไร ก็ยังคิดถึง น้องก้อย ทุกที
สมัยเด็ก ผมก็เป็นคนติดเกมมากๆ เล่นเกมเยอะ
และแฟมิคอม
ก็เป็นเครื่องเกมโปรดของผม มีแต่เกมมันๆ ดีๆทั้งนั้นสมัยนั้น
และก็มีครอบครัวหนึ่งย้ายมาใหม่ข้างบ้านผม
มีลูกสาวน่ารักมาก
ชื่ออะไรผมไม่ขอบอกนะ เอาเป็นชื่อสมมุติ ว่า น้องก้อย ล่ะกัน
ผมอ่านเรื่อง แฟมิคอมของน้องก้อย
ในกลุ่มเกมกลุ่มหนึ่ง แล้วชอบชื่อนี้จัง เลขขอใช้ชื่อสมมุติ นี้ล่ะกัน
เข้าเรื่องกันต่อ บ้านผมกับครอบครัวน้องก้อย ก้ได้สนิทกัน ผมก็ได้ชวนน้องก้อย
มาเล่นเกมที่บ้านผม
ที่ห้องรับแขกในบ้านผม ผมจำได้เลย
วันนั้นเป็น วันวาเลนไทน์ ผมแอบไปซื้อดอกกุหลาบ มาให้น้องก้อย
และวันนั้นน้องก้อยก็เล่นเกมกับผม น้องก้อยชอบเล่นเกมมาก
บอกไม่เคยเล่นเลย ยังบอกว่า สนุกจัง
ขอมาเล่นทุกวัน
ผมก็บอกว่าได้เลย มาเล่นได้ทุกวัน เกมโปรกของน้องก้อย
ก็ มาริโอ้ นั้นล่ะ ผมว่า ใครเพิ่งได้เคยเล่นเกมแฟมิคอม
ทุกคนต้องชอบ มาริโอ้ เป็นเกมแรกๆ แน่เลย
น้องก้อย ก็เล่นเกมเพลินเลยวันนั้น ผมรอจังหวะ
จะให้กุหลาบกับน้องก้อย
ผมรอให้พ่อแม่ออกไปซื้อข้างนอกก่อน
ผมจะให้กุหลาบกับน้องก้อย ผมไม่กล้าให้ตอนพ่อแม่อยู่ ผมอายพ่อแม่
ก็เด็กๆ
ก็ขี้อายแบบนี้ล่ะ และถ้าเห็นผมให้กุหลาบกับน้องก้อย
พ่อแม่ต้องล้อผมแน่เลย คิดแบบนั้น อายจริงๆ
และพ่อแม่ก็ได้ออกไปข้างนอก
ผมมีใจ
รีบไปเอากุหลาบที่ผมแอบไว้ในห้อง พอหยิบมา ผมเห็นน้องก้อย
กำลังเล่นเกมเพลิน ผมเลยไปนั่งใกล้ๆ
เอาดอกกุหลาบให้
น้องก้อย เห็น ทำตาโต หน้าแดงเลย แรกๆ ไม่ยอมเอา
ผมเลยให้ไปที่มือน้องก้อย น้องก้อยก็รับไว้
นั่งนิ่งไม่พูดไรเลย
แต่หน้าแดงเลย แล้วก็นั่งเล่นเกมต่อ ผมดีใจที่น้องก้อยรับดอกกุหลาบ
ที่ผมเตรียมไว้ให้
และผมกับน้องก้อยก็เล่นเกมกันจนเพลิน
พ่อแม่กลับมาเมื่อไหร่ไม่รู้ มาเห็นดอกกุหลาบที่น้องก้อยวางไว้ข้างๆ
ตัว
ยังถามน้องก้อยเลยว่า ไปเอาดอกกุหลาบมาจากไหน น้องก้อยยิ้มไม่กล้าบอกพ่อแม่ผม
แถมหน้าแดงอีก
พ่อแม่ผมก็เลยรู้ทันทีว่าใครให้ มองผม ผมก็ทำหน้าเฉย
แกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องอะไร หลังจากนั้นผมก็เล่นเกมกับน้องก้อยกันต่อ
และหลังจากนั้น ต่างคนต่างโตขึ้น ต้องเรียนหนังสือหนัง ผมกับน้องก้อย
เลยไม่ค่อยได้เล่นเกมกัน ต่างคนต่างเรียน
และพอขึ้นมหาลัย
ต้องไปเรียน อยู่หอ ต่างคนก็ต่างไปอยู่หอ ห่างกัน ไม่ค่อยได้ติดต่อกัน
ที่เมื่อก่อนเคยเป็นเพื่อนเล่นเกมกัน
แต่ไม่ใช่แฟนกัน ความเป็นเพื่อนมันมากกว่า
พอห่างกัน ผมก็เริ่มมีแฟนที่มหาลัย ไม่ได้ติดต่อกับน้องก้อยอีกเลย
ต่างคนก็ต่างมีแฟน
แต่ก็ยังเป็นเพื่อนกัน และหลังๆ บ้านน้องก้อยได้ย้ายบ้านไป
หลังจากนั้นก็ไม่เจอกันอีกเลย จนตอนนี้ผมมีครอบครัวแล้ว
มีลูกอีกสามคน
แต่พอถึง วันวาเลนไทน์ ทีไร ก็ยังคิดถึง น้องก้อย ทุกที
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น